Pomiędzy prawdą a kłamstwem

Gdy nad przepaścią w moje oczy zajrzał strach
i szeroko rozwarłem ręce gotowy już do skoku
między ziemią a chmurami zawiesiłem mój żal
i życie strzaskane o kamienie pokrętnego losu.

Lecz oczy wpatrzone pustką w samotności kir
okrył pył wiary w nieskończonych rozmowach
w popiele niepamięci zasuszone pogrzebał łzy
i martwe serce miłością zbudziły Twoje słowa.

Zjawiłaś się cicho jak babiego lata mgielna nić
aby wyplatać swój poranek w mojej nocy dnie
pomiędzy prawdą a kłamstwem we mnie tkwisz
i w beznadziejność życia wtańczyłaś piękny sen.

Zagubiony między ostatniego wiersza zwrotki
kilka wspaniałych uniesień do pamięci zaszyję
i jej oczy wpatrzone ponad cień mojej nicości
zapiszę do księgi marzeń ciągle jeszcze żywe.

autor

Patryk-Piotr

Napisany: 2007-01-29 Dodano: 2007-01-29 00:32:44

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 81

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie