Pomieścić piękno
W wieczności
nie raz umrzeć
wolność to wiecznie trwając
coraz więcej wyzwolonych
a obok ich będzie takich też
dziś wiatr wyszarpuje ciepło
serce karmi się chłodem
teraz wychylają się skrzydła
jak o poranku
otwiera się pąk kwiatu
by wieczorem
wśród gwiazd
być utęsknionym widokiem
poznaję cię płatkonośna
rozkładasz się z wdziękiem
zasłaniasz wszechświat
autor
Damahiel
Dodano: 2018-03-13 11:53:49
Ten wiersz przeczytano 2530 razy
Oddanych głosów: 53
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (51)
Faktycznie rozmarzony, uruchamiający wyobraźnię
wiersz. Podoba mi się.
Serdeczności na fajne popołudnie:-)
Na pewno na plus i z pluskiem pozdrawiam
pięknie
"Płatkonośna" - nieznośna i zafalowało,
pytam, nie chciało...mi się spodobało.
Miłego Wtorku Pawle.
pięknie :-)
pozdrawiam
miło było przeczytać
kłaniam:))
Śliczny przyrodniczy wiersz pozdrawiam;)
Pięknie o wiośnie, która jest matką wszystkiego. Ale
cóż, jednak i to przeminie, a płatki opadną, Szanowny
Panie. Pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz Pawle, ale zgadzam się z Anną, bez
pierwszej zwrotki byłby piękny :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Swoim pięknem wszechświat przesłoniłaś,
nakarmione chłodem serce do życia pobudziłaś.
Utęsknionym widokiem wśród gwiazd,
do nieba drzwi otworzyłaś...
Fajny wiersz. Pozdrawiam. Miłego dnia :))
opis piękna nie istnieje zawsze może czegoś być brak
to co widzimy jest też względne gdy uczucia brak
więc szukanie piękna co uczuciem nie poparte jest nic
nie warte
podoba mi się zakończenie wiersza
pozdrawiam:)
piękno otworzy każde drzwi
ciepło pozdrawiam :)
Zmysłowo ujęte.
Rozbudzasz wyobraźnię czytelnika.
Pozdrawiam:)
Marek
Bardzo się podoba a ostatnia strofa cudna:)pozdrawiam
cieplutko:)