Pomieszanie z poplątaniem...
Mam małe tajemnice
i nic nikomu do nich,
jeślibyś zechciał przejrzeć ,
szybciutko cię przegonię.
Ty zresztą swoich miły ,
też jakoś pilnie strzeżesz,
a tak na serio mówiąc
to w twoje bujdy wierzę.
Bo jednak jest przyjemnie ,
pobłądzic razem w chmurach,
posprzeczać się i godzić,
domyślać kim jest która.
Kto ów, kto zacz powiedział
i o co poszło jemu.
Ja czasem ci to szepczę,
lecz proszę ...jej to nie mów.
Bo co tajemne kusi,
nieprzeniknione nęci,
dlatego niech zostanie,
poznawać nie mam chęci.
autor
fryzjerka
Dodano: 2008-05-20 15:31:15
Ten wiersz przeczytano 931 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Sekrety, kochane sekrety, tajemnice i kłamstewka.
Wszystko to jest naprawdę ludziom potrzebne. Wyobraźmy
sobie, że ludzie mówią zawsze prawdę i tylko prawdę, a
ponadto nie ma żadnych sekretów to by dopiero świat
zwariował. To dopiero byłby kabaret. Bardzo ciekawy
wiersz. Tak jak wszystkie dotychczas.
Kilkakrotnie czytając utwierdzam się w przekonaniu, że
tytuł trafnie oddaje treść wiersza ... zawsze przecież
może być gorzej.
Interesująco, inaczej.... Fajny wiersz.
hmm...przyjaźń ,wspólne tajemnice...trochę miłości
..humoru ..przekory . wiersz....zmienny jak kobieta
Wiersz jak rozmowa, płynna treściwa, Wena u ciebie na
laurach pływa , jakże te wiersze łatwo wyplatasz,
każdym tematem cieszą, ciekawią, brawo H. za ten
wiersz, brawo.
Wiersz jest dialogiem, a tematem chęć poznania pewnej
tajemnicy,która "nęci" autorkę, pobudza do stawiania
pytań i chociaż to dociekanie daje satysfakcję to
autorka nie przyznaję sie do tego pisząc , że "nie ma
chęci"
Fajny z humorkiem wiersz ...i ja tez nic nie mam
przeciw ,zeby od czasu do czasu cos namieszac zawsze
to zycie robi sie ciekawsze.../