Pomimo ciszy - trwa
cóż z tego że słońce wyjrzało
zza zieleni ociekającej kryształowymi
kroplami
że wyschły kałuże szarej apatii
pozostało otępienie i głęboki smutek
zamknięty w sobie rozmawia z ciszą
spod powiek mętne oczy wypatrują
lecz nie pokona przestrzeni
poszukując w wąskich korytarzach
tego co tak bliskie - lecz jakże odległe
nagromadzone myśli i wspomnienia
malują cudowne barwne chwile
bez ram - bo nie one zdobią obrazy
ich piękno zapisane jest w sercu
złotymi literami miłości
już nic nie zatrze odciśniętych śladów
ani nikt nie wymaże z pamięci
tych cudownych słów szczęścia
ani nie wydrze tego - co się spełniło
16.06 - 17.06.2012.
autor
kazap
Dodano: 2012-12-07 09:27:52
Ten wiersz przeczytano 835 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Wspomnień nikt nam nie odbierze. I to jest piękne.
Trzecia zwrotka podoba mi się najbardziej. Pozdrawiam
Nikt nie wymaże tego, co się spełniło.Pozostanie w
secu zapisane złotymi zgłoskami szczęścia.
Ładna zaduma nad rolą wspomnień, w trudnych chwilach.
Zamiast "to co tak bliskie" czytam "tego co tak
bliskie" a ostatni wers "ani nie wydrze tego, co się
spełniło". Miłego dnia.