Pomnik

A jeśli nikt nie przezwycięży
Ery betonowych spojrzeń,
Schowam się do nory wiewiórki

Zmieszczę się,
Bo z dnia na dzień kurczę się
Od widoku waszych betonowych oczu
Od dotyku waszych gumowych uśmiechów
Od uderzeń waszych plastikowych serc.

Schowam się w wiewiórczej norze
O ile drzewa nie nasiąkły już betonem.

A jeśli świat dalej pozostanie światem,
Ja nie pozostanę sobą.
Może doczekam się pomnika
Za to że... za to że....

Nie chcę pomnika
Smutnego, z betonu

autor

Sylwiawitch

Napisany: 2007-11-21 Dodano: 2007-12-07 21:03:35

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie