Pomoc

W mej Głowie tysiąc bzdur

Wgryzają się w mózg jak szczur



A ja tonę...



Powoli zatracam się w myślach



Przed oczami obrazy mkną jak szarańcza



Wokół mnie ciemność

Gdzieś w oddali promyk nadziei



Czy to przyjaciel?

Nie wiem.

Podejdę bliżej



Podchodzę.

Patrzę.

Widzę.

Osoba.



Pomóż mi. Proszę. Błagam.

Zabierz tą chmarę,

Która zasłania świat

I zmienia widzenie rzeczywistości



Albo nie,

Po prostu siądź.



Usiądź przy mnie i przytul.

I nie mów nic.

Tylko proszę. Błagam!

Nie odchodź...

Nie zostawiaj mnie samej



Jesteś.

Czuję, że jesteś

O! Jak dobrze, że jesteś



Już mi lepiej.



Czujesz to?

Ja czuję

Bardzo to czuję.

Wiesz co to?

To spokój.

Czuję to wyraźnie.

Spokój spływa po całym ciele

A niewidzialne pęta umysłu rozpływają się w niebyt



Dziękuję, że jesteś.

Wspaniale, że jesteś.



Uratowałeś mój los.

Bez ciebie

Zginęłabym w Oceanie Myśli

Nikt nawet by mnie nie szukał



A ty...



Ty we mnie uwierzyłeś

Nie odszedłeś,

Choć wiesz, co mi jest.



Dziękuję Ci,

Przyjacielu

autor

zacisze_wiedźmy

Napisany: 2008-12-13 Dodano: 2008-12-14 13:07:33

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie