Pomoc-Kryszna
Nie mów nikomu
Wszyscy o tym wiedzą
O zgniłym jabłku
Martwym wężu i spalonej książce
Powiedz proszę trochę o miłości
Tego świat jeszcze nie słyszał
Mów o miłości i nią przemawiaj
Oni jej nie znają
Na temat korony nic nie mów
Nie wspominaj o spacerze po wodzie
Ani o kroplach wina na werandzie
Czy potajemnych spotkaniach
Podaruj im proszę kwiat Lotosu
Nadzieję i miłość nieś w koszyczku
Tym małym i smutnym
Pociesz proszę melodią fletu
Tych wszystkich strapionych
Skryj przed deszczem pod wzgórzem
Mów o miłości każdym oddechem
Każdym muśnięciem fali Jamuny
Ganges pozwala mi na spokojne bycie
Z każdym w nim zanurzeniem
Powstaje nowy jaśniejszy epitet miłości
Klaudia Gasztold
Komentarze (7)
Tytuł mnie przeraził.
Gdyby miłość umiała przemawiać, to zaraziłaby swoim
entuzjazmem całą ludzkość, świat by się zmienił.
Z przyjemnością przeczytałem Klaudio. :)
Dobrze ujęte słowa. Wiersz zatrzymał. Czytam bez
"tych" , bo wyżej masz "tym", ale to Twój wiersz.
Dobry wiersz. Pozdrawiam.
zamyśliłem sie..... +
Ciekawy, do zastanowienia wiersz.
Pozdrawiam.
zatrzymał mnie ten wiersz i to bardzo ...
orientalna miłość.