Pomocnik dusz.

Wiersz dla czteroosobowej rodziny z Kolumbii zamordowanej w Pioz w Hiszpanii.Szukając lepszego życia znaleźli śmierć.

Ku światłu , drogowskaz dusz .

Za białawą oprawą cieni .
W obłoku upojone .
Wstają One wzruszone,
dusze opuszczone .

Ciemnością nocy przychodzą,
dotykiem zimnym ranionym dowodzą ,
iż bez wskazówki na drogę do nieba
wydaną przez światło przewodnika z modlitwy Mej zawodzą.

Bólem błagań wybudzą , swoistą łuną ciemności ogłoszą ,
jak katyńską mękę otępienia w zadanym cierpieniu znoszą .
Skatowane trudem nagłej śmierci, o pomoc Cię proszą.
Aby w drodze ku wieczności lśnić w swej doskonałości.

Tędy podąża ostatnia Wasza droga,
jasnością zniczy wyznaczona
głębokością wiary w modlitwę okraszona
wiecznym światłem okryta
nigdy przez morderców zdobyta .

W podróży do Raju w rodzinnym uścisku
Idźcie duszyczki z tej kałuży wyzysku.
Opuście rozpaczy ziemię ku wieczności ,
zroszoną łzami nieludzkości ,
gdzie dominują trendy niesprawiedliwości .

Odetnijcie te węzły spójności z ziemią niedoskonałości .
Wyzwólcie się z mocy przyciągania zależności .
Aby żyć w pełnej miłości .
W drodze do wieczności ,
pokonajcie dusze wyzwolenie z własnej tożsamości .
Żyjecie w wiecznym oddechu wolności .
Droga do wyzwolenia to droga lepszego istnienia.

autor

jolantalucyna

Napisany: 2020-11-03 Dodano: 2020-11-03 10:38:50

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie