Pomóż Mi

Pomóż Mi

Pomóż mi,
dzisiaj jestem
od przebudzenia taki samotny.
Pomóż mi,
wyrwać się
z odrętwienia niemocy.
Pomóż, bo nie wiem
jak się to skończy,
przybądź do mnie
z pomocą od zaraz.

Tobie ufam, tobie wierzę,
wołam ciebie prosząc
pomóż.

Już tyle dni jestem
sam ze sobą,
już tyle śniadań
jest bez ciebie,
jak długo jeszcze jak długo?
Pomóż mi,
Pomóż wracając.

Po raz pierwszy od
poprzedniego wieczora,
wyszedłem
z psem na spacer,
on tęskni, patrzy
na miejsce gdzie zniknęłaś,
rozpłynęłaś się w taxi niebieskiej,
został tylko po niej
swąd spalin.
Pies to wyczuł i
zapamiętał ten zapach,
patrzy teraz tęskniąc.

Dla tego wołam.
Pomóż mi
Pomóż uporać się
z tym wszystkim.
Pomóż mi
Pomóż wracając.


Łódź 08.01.2014 Mirosław Pęciak

autor

miniek183

Napisany: 2014-01-08 Dodano: 2014-01-08 10:22:17

Ten wiersz przeczytano 1147 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie