Ponad czasem
Jeszcze jestem blisko Ciebie,
choć wyruszyć mi już trzeba,
myśli krążą już nad niebem,
czas gdzieś wiatr cichutko zwiewa.
Jeszcze jest kilka chwil,
póki upłynie czas,
więc żyj z całych sił,
życia obraz jest w NAS.
Jestem jeszcze - krążę ślepo,
ciągnie mnie głęboko w las,
zakochana w leśne piękno,
wchodzę śmiało ponad czas.
Wiatr teraz mnie niesie,
poprzez góry szybuję,
gnam po gęstym lesie,
życie wieczne wiruje.
Góralka z górami się zeszła,
w ukochanych górach została,
ma osoba odeszła,
w górach ma część została.
Komentarze (9)
Mocny wiersz, pozdrawiam
Zostawiamy część siebie w miejscach dla nas
szczególnych
Pozdrawiam serdecznie :)
choćby życie podarowało nam najpiekniejszy kryształowy
pałac- zawsze będziemy wracac do miejsca urodzenia,
nawet tego najbiedniejszego, bo ono jest naszą kolebką
życia.
Himalaiści idą, pomimo wszystko.
boją się, tak samo i tak inaczej.
Dlatego idą.
Piękny wiersz, zastanawia, nie pozostawia obojętnym.
Chyba każdy z nas ma miejsce, które jest dla niego
domem i przywołuje najpiękniejsze wspomnienia...
Bardzo ładny.
Pozdrawiam serdecznie :)
Chyba każdy z nas ma miejsce, które jest dla niego
domem i przywołuje najpiękniejsze wspomnienia...
Bardzo ładny.
Pozdrawiam serdecznie :)
Mocny przekaz i treść :) Pozdrawiam serdecznie +++
Jakąś tragedię wyczytałam...
Co do budowy, warto wyrównać liczbę sylab w wersach :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Witaj.
Zawsze gdzieś, pozostawiliśmy swoją część, do której
to zawsze, całym sercem wracamy wspomnieniem.
Podoba się wiersz.
Refleksyjny jak dla mnie.
Pozdrawiam.:)