Ponad obozem

Pamięci ofiar holocaustu.

Policzki się chłodnym rumieńcem okryły, lecz twarz zupełnie blada
Pośród liczącej tysiące rodziny się kładę
Starannie się staram ukryć przed wzrokiem pamiątkę porannej pobudki
Zupełnie jak wtedy, gdy upadłem przed rokiem, lecz ból był inny

Raczej się tu nie odnajdę, nie nadaję się do takiej pracy
Zasiadać musiałem za deską przed rokiem
Teraz inaczej, na świeżym powietrzu, stoję pod batem kata
Całkiem tu u nas przyjemnie, nikt nie ośmieli się płakać

My tutaj światowi, z obcymi nasz żywot, kto by to kiedyś pomyślał
Niektórzy są chorzy, zdarzają się zdrowi, tu świat przestaje istnieć...

Prostacy, jak śmiecie narzekać, niech to tylko Pan usłyszy
Nie ujdzie zniewaga uwadze Niemca, nie będzie przebaczenia

Cóż to jednak za różnica, przecież tu u nas wesoło
Dzieci się bawią, lampy się świecą na dworze zimową porą
Nikt nie ma lepiej, więc nie narzekaj, obejrzyj się tylko uważnie
Przeobraź swe myśli, co mogą Cię zniszczyć, na te, co mogą Cię zbawić

Lekkim powietrzem powiało z zachodu, unosisz się ponad chmurami
Możesz obejrzeć to wszystko z wysoka, nie tak jak zwykle z błota
Tak właśnie nasze zbawienie wygląda, jedyna droga ucieczki
Poszedłeś z wszystkimi, umarłeś jak każdy, jak nikt

autor

nowik13

Napisany: 2015-02-27 Dodano: 2015-02-27 00:41:33

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Ironiczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie