Ponad pychę z Andersenem

Gdy jej rosnąć pozwolisz, ujrzysz świat na opak - okruch z lustra ci wpadnie, jak do oka Kaja
i z pogardą do piękna, z zawiścią w zapale
na szczyt sławy powiedzie przewrotna brzydota.

Pocałunek mamony zmrozi w sopel lodu
(zbędna ludzka wrażliwość, tam gdzie wieczne zimy),
gdyż za własne pomyłki przyjaciół obwinisz,
a zuchwałym bluźnierstwem sponiewierasz Boga.

Kiedy się rozpanoszy nadęciem do granic,
to zaufaj tej drugiej, która jest, jak w Gerdzie,
ona stopy kalecząc bez skargi kochanie

i cierpliwie za tobą glob przeszuka wszędzie.
Utulony w ramionach powoli odtajesz,
jej gorąca łza z oka odprysk wydobędzie.

*******************************************
wersja Wiktora

z Andersenem ponad pychę

Gdy jej rosnąć pozwolisz, ujrzysz świat na opak -
okruch z lustra ci wpadnie, jak do oka Kaja
w pogardzie dla piękna,co z zawiścią się spaja
i na szczyt sławy wiedzie przewrotna brzydota.

Pocałunek mamony mrozi w sopel lodu
(zbędna ludzka wrażliwość, tam gdzie wieczne zimy),
gdyż za własne pomyłki przyjaciół obwinisz,
to zuchwałym bluźnierstwem sprzeciwisz się Bogu.

Kiedy się rozpanoszy rozdęta do granic,
zaufaj tej drugiej, którą Gerda posiada,
stopy kalecząc, bo miłość skargi ma za nic

i cierpliwa za tobą glob przeszuka wszędzie.
odtajesz,kiedy w jej ramiona się zapadasz,
jej łza gorąca odprysk lodu wydobędzie.

autor

budleja

Napisany: 2009-06-05 Dodano: 2015-11-05 09:24:18

Ten wiersz przeczytano 1683 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Sonet Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie