Ponad wszystko

Nie tyle nawet złote runo wprost z krain zagninionych,
nie znaczą tyle mocarne skarby żeglarzy zwaśnionych,
ani by wart więcej nie był mityczny róg obfitości,
a także większymi nie są wszelakie świata miłości.

I nie tyle znowu szczęście teraz lub w przyszłym żywocie,
też nie tyle zrozumienie dane każdemu idiocie,
nie tyle twory cudowne, które umysły rodziły,
nie tyle światy, do których serca nocami tęskniły.

Wreszcie nie tyle arkadie wszystkie, ziemie obiecane,
nie tyle rzeczywistości, gdzie brak lęków, trosk nad ranem,
nie tyle skrzydła motyla, co gros kształtów, barw wchłonęły,
i nie tyle dzieła zmierzchłe, które w płomieniach ginęły.

I choć nie wiem co owego we mnie stanu jest przyczyną,
to wszystko dla mnie nie znaczy, ile możesz Ty, dziewczyno!

autor

Sigul

Dodano: 2006-10-05 06:51:15

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie