PONIEŚĆ KLĘSKĘ
Zamazane oczy,
smutek wypisany na twarzy,
tak łatwo mnie opisać,
tak łatwo mnie rozpoznać.
Serce nie bije tak jak dawniej,
teraz już tylko
przybliża do śmierci,
z każdym uderzeniem,
zabierając życie.
Chcę się podnieść,
lecz ciągle
ktoś mnie przewraca,
podcina nogi,
ramiona przytwierdza do ziemi.
To walka z samym sobą,
ze swoją samotnością,
ze swoim mordercą.
W życiu
trzeba stoczyć wiele walk,
by zwyciężyć
trzeba ponieść klęskę…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.