Ponoć mamy spokój

Kto się nam objawi,
Czyniąc wszystko skrycie.
By naród swój zbawił,
Narażając życie.

Ponoć mamy ciszę,
Regulacje prawa.
Ale przykro słyszeć,
Jaka to zabawa.

Kto się nam ukaże,
Dając swe istnienie.
Pragniemy wciąż marzeń,
Bardziej niż cierpienie.

Ponoć mamy spokój,
Banalna pokorę.
Lecz jest solą w oku,
Działania są chore.

Kto się chce podłożyć
Życie oddać swoje.
Każdy chce coś dożyć,
Zakończyć czas bojem.

Ponoć mamy stałość,
Takie ukojenie.
Lecz czemu nam mało,
Czemu czuć cierpienie…

autor

Grand

Napisany: 2017-08-16 Dodano: 2017-08-17 05:23:00

Ten wiersz przeczytano 292 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie