Popatrz...
Już świt różowy niebo maluje
a noc spłoszona ginie w nicości
wstaje poranek wiosną pachnący
wśród nowych liści ptak gniazdo mości
niebo nad nami turkusem spływa
w złotej poświacie porannej zorzy
ziemia spragniona wiosennej woni
utkane ciepłem kolory tworzy
popatrz już słońce do życia budzi
i senne miasto z czerni wyrywa
ty jesteś świadkiem wielkiego cudu
który od wieków tu się odbywa
Komentarze (129)
Witaj, to prawda słonce świat do życia
budzi,pozdrawiam serdecznie .
witam..odpoczęłam w klimacie wiersza
...pięknie...pozdrawiam ciepło
Bardzo ładny wiersz i płynnie się czyta...to tak
fajnie piszą na wyspie Wolin...pozdrawiam
Wiosennie i przepięknie napisany wiersz.
:)
pięknie malujesz słowami wiosnę
każdy ranek jest inny
i piękniejszy jeden od drugiego
Pozdrawiam serdecznie
wiersz płynie...ładna treść
Pięknie , wiosennie, klimatycznie:)
Przyroda tyle ma w sobie piękna. Bardzo ładnie
opisana. Pozdrawiam
W żaden się sposób nie da odtworzyć, tych cudów które
natura tworzy! Pozdrawiam!
Piękny opis przyrody. Pozdrawiam majowo
Popatrzyłem i wierszem się zachwyciłem ! Naprawdę
ładny. Pozdrawiam
Piękne przebudzenie :)Pozdrawiam
pięknie... świat przyrody budzi się, a my tego
świadkami. Też troszkę się budzimy. Pozdrawiam
Bardzo ładna impresja.
Pozdrawiam ciepło
:)