Popielate maki
Kartka z pamiętnika...
Nie te kwiaty rwałaś wiosną, nie te
kwiaty,
choć po łąkach buszowały wszystkie barwy.
Miast czerwonych wybierałaś popielate.
Szarościami mogłaś nocą
sny wykarmić.
Nie to niebo wypatrzyłaś, nie to niebo.
Tam obłoki miękkim stadem się nie snuły.
Słońce w morzu nie tonęło - z bólu
więdło,
rozdeptane na asfalcie
obcych ulic.
Nie ta jesień przyszła wczoraj, nie ta
jesień.
Zapłakana, głodna ciepła, wychudzona.
Po balkonie twoim tylko smutek pnie się.
Do dziś nie wiesz, jak smakują
winogrona.
Nie te kwiaty rwałaś wiosną, nie te
kwiaty.
Zosiak
Komentarze (103)
Ładna melancholia, pozdrawiam ciepło.
za Grażynką :) po prostu poezja!
pozdrawiam :)
Nie te kwiaty, nie to niebo, nie ta jesień, ale za to
ten wiersz ma wszytko na swoim miejscu, świetny!
Pozdrawiam świątecznie :)
Dziękuję :)
Piękny... brawo :-)
Ignotus, dziękuję :)
-z wiersza w wiersz-
https://youtu.be/fGfvgp-cu0I
DoroteK, serdeczne dzięki :)
Tego wiersza już nie czytam.
o ludzie... to aż niesamowite, że potrafisz słowami
tak budować nastrój, a potem tym nastrojem wkapywać
prosto w serce, aż się nie chce przestać czytać, choć
tu wcale nie jest słodko
Dziękuję
catlerone, miło, że zajrzałeś. Dzękuję :)
Jestem pod wrażeniem
Wiersza a także receznji pana Witkora(w obydwu
przypadakach nie pierwszy raz zresztą:)
Miłego dnia
Sama się wzruszyłam.
Dziekuje Wszystkim za poczytanie :)
Wiktorze Bulski... chlip, chlip :(
Dzękuję Ci.
Bardzo piękny, prawdziwy wiersz. Wzrusza, wyciska lzy,
nad ludxmi, ktorzy urodzili sie w określonej
rzecywistości, ktorych ta bolesna rzecywistść
uksztaltowala tak, że nie byli w stanie poczuć
prawdziwego smaku normalności, zapachu kwiatow, smaku
winogron, am może nawet - obdarzć miłością - również
siebie... - Miłością, ktora nie bylaby okaleczona,
pokancerowana, ktora bylby wiecej niż należnym
obowiązkiem.
Wzruszylem sie Zosi(a)czku:)
Pozdrawiam:))