POPIELEC
Grzech i grzesznik
z sobą zawsze jedni
Poznał to duchowny
zarazem spowiednik
Czysty jak ta lilia
jak kijanka praczki
dawał rozgrzeszenie
czasami bez racji.
Od grzechu człowieka
mądrość nie uwolni
popełnia go każdy
zarówno spowiednik
On jest jak konieczność
przy katarze chustki
on jest nieodzowny
w wypełnianu pustki.
autor
wwp.
Dodano: 2009-02-25 00:12:28
Ten wiersz przeczytano 3905 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Ci, co wszędzie widzą i węszą grzech, mają często
chore dusze.
"Niejeden spowiednik wymyśla nowe grzechy, aby mieć
klientelę".
— Wiesław Brudziński
Myśla ta jest zbieżna z mądrością zawartą w tym
wierszu.
Jesteśmy tylko ludźmi, grzechy to nasze słabości, nad
którymi czasami pracujemy. Miłego dnia.
Każdy z nas grzeszy, nawet święci byli wielkimi
grzesznikami. Bardzo ładna bajka, lubię Twoje bajki.
Ponosimy konsekwencję tego co się stało. Piękny
wiersz.
dobrze napisane o nas grzesznikach...
Tak jest powiedziane: Adam i Ewa zgrzeszyli i
wprowadzili w życie śmierć, my się rodzimy
śmiertelnikami więc grzeszymy, gdyż jest on wynikiem,
skutkiem czynu tych pierwszych. Więc trzeba starać się
grzeszyć jak najmniej, bo nie grzeszyć nikt nie
potrafi.