Popielec
mój
w popielcowy ranek
spopielały czas
spopielałym pyłem
posypuje z gwiazd
popieli marzenia
gasząc oczu blask
pod stopami ziemia
spopielony raj
autor
Janina Kraj Raczyńska
Dodano: 2017-03-09 11:25:46
Ten wiersz przeczytano 2415 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (66)
Świetna refleksja o naszych, współczesnych popiołach
Zmuszasz do refleksji.Pozdrawiam:)
Bardzo refleksyjny Janino, Twoj "Popielec, zatrzymal,
nie smuc sie.
Pozdrawiam serdecznie."
Elka miło mi z Twoich odwiedzin i dobrego słowa :)
Pozdrawiam.
Wiersz wart zastanowienia nad życiem
pozdrawiam
Zenek 66 dziękuję za komentarz :)
Miłego dnia życzę.
Agarom nawet widać jak popiół się sypie ;)
Miłego dnia życzę.
Wszystko spopielone nawet pod stopami ziemia Bardzo
mądry wierszyk
Pozdrawiam z podziękowaniem
W takim razie dzis nie komentuje, a komentarz popiolem
usypuje, pozdrawiam.
Budleja ... optymizmu więcej ;)
Pozdrawiam.
Halina K. co się obróci w proch to się obróci, a co
nie to dla nas :)
... miłego dnia życzę.
...a ja w proch się obrócę, świetna miniaturka :)
miniaturka cudowna żyjemy po to aby w proch się
obrócić...pozdrawiam.
One Moment to prawda - dzięki za komentarz :)
Miłego dnia życzę.
Całe życie trawimy samych siebie. A jednak zostawiamy
śmierci zbyt wiele nie zużytego. POzdrawiam