Z popiołów strzelą znów ogniska...

Jest wiara, która potrafi góry przenosić...

A może z popiołów strzelą znów ogniska,
powróci spojrzenia blask, iskierki w oczach...
A może powrócą zapomniane już pamięci obrazy,
niezwykła niewinność zwykłych myśli...
A może odnajdzie się spontaniczność i radość życia,
bez nad przyszłością zmartwień...
A może ważna będzie tylko chwila obecna,
czas stanie się pojęciem względnym - nie ograniczającą barierą...
A może bicie serca znów będzie miarowe,
spokojne w bezpiecznym miejscu...

A może...
los gdybaniem kiedyś być przestanie
i pewną pewnością w końcu się stanie...

autor

anamnezis

Napisany: 2006-12-20 Dodano: 2006-12-20 19:43:10

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie