Pora dnia

Z serii: Gry słowami. Z podserii: Łamanie formy.

Budzę się, nieznane twarze
Ożywiają mrozy mroku.
Nagle umysł myśleć każe,
Myślą, która burzy spokój:

Co się stało, co się dzieje?!
Nie wiem gdzie jestem i kiedy…
Zmierzcha się czy może dnieje,
Napytałem sobie biedy!

Świadomość podszyta strachem,
Strach podszyty przerażeniem.
Muszę zdławić je rejwachem!
Muszę przerwać to milczenie!

Pytam: „ Aaa… co to za pora dnia?!”
Mówią: „A... to Poradnia AA.”

Dedykuję: Małgosi K.

autor

Skorup

Napisany: 2008-12-29 Dodano: 2008-12-29 20:20:57

Ten wiersz przeczytano 748 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie