poraną kroplą rosy

Gdy slońce wstaje w zenicie , twe cialo blask promieni okrywa skrycie , pod modrym bzem
w ciszy wiatru twe usta jak kropla wtulone w me
twe usta jak leki powiew wiatru dają życie i pragną byc dniem i pragną być snem .
Porana kropla okrywa twe uda i daje namiętność i
szept roskoszy , niesieni jak ptaki pośród koloru dnia stajemy się bliżsi odechem dnia , twe piersi jak
obłok nadają brzmienie twe usta wciąż pragną i pragną wpadając w ogniste uniesienie .
Blask koloru poranka rzuca ogniste cienie a my jak dwa ognie spowite w poranym dotyku ciał , splecieni
w dzikiej namiętności dwoch ciał , i nic ponad kroplą rosy ponad przejżystością ciał w wielkim uniesienu
tak będzie ten wiersz trwał .

autor

henry1603

Dodano: 2007-03-25 08:46:02

Ten wiersz przeczytano 617 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie