Poranek

Cichy poranek;
leniwie wstaje słońce.
Chłodnymi promieniami pokrywa z wolna całą przestrzeń.
Pośrodku zwęglonej polany
tulą się do siebie zgliszcza czegoś,
co było piękne.

Było naprawdę piękne,
wyniosłe i bogate,
ozdobione złotymi pocałunkami,
wyłożone srebrnymi słowami,
przybrane w szmaragdowe chwile,
wśród cichych szeptów
i namiętnych spojrzeń...
Płonęły tam pochodnie miłosne,
jedna obok drugiej,
nie pozostawiając ciemnych zakamarków.

Lecz przyszła dnia pewnego
wichura straszna;
mokra, zimna, znudzona i nieufna.
Zniszczyła cały ten dobytek,
pracę dwojga ludzi,
którym nie starczyło już sił,
by odbudować owoc swego uczucia.

autor

Razer

Dodano: 2008-07-27 19:08:24

Ten wiersz przeczytano 597 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie