Poranna cisza
Wśród ogólnego pędu
spokój to skarb.
Wsłuchaj się w ciszę,
poczujesz natury czar.
Poranna mgła płaszczem
tajemniczości świat otula.
Wschodzące słońce
zaczyna panowanie.
w kroplach rosy rozbłysło
tęczowymi barwami.
Ciepłym blaskiem rozwesela
otoczenie.
Ptaki świtem rozbudzone
pisklęta karmią.
Ty z rozwianymi włosami
stoisz oczarowana.
Wiatr pieści twarz.
W sercu szczęście masz.
Cudownie wyciszona,
do podjęcia wyzwań dnia
jesteś gotowa.
autor
@Krystek
Dodano: 2019-06-06 06:13:20
Ten wiersz przeczytano 604 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Tak to już jest.
Lubię takie poranki.
Lubię ciszę poranną, gdy jeszcze wszystko uśpione...
Pięknie.
Pozdrawiam serdecznie
Podczas pięknego poranka można spokojnie wejrzeć w
duszę partnerki i dostrzec jej wewnętrzne piękno.
Interesujący wiersz.
Pozdrawiam :)