Poranna litania
"Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, i noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy. " Adam Mickiewicz
Wstało słońce
już świta
w radiu cicha muzyka
noc całuje poranek
na dzień dobry
Jeszcze szaro
blady róż
niebo nuci smutną pieśń
ptaki wtórują mu
na dzień dobry
Chłodny wiatr
powiew snów
odmawiam poranne litanie skarg
chciałabym przytulić Cię
na dzień dobry
autor
Trivial
Dodano: 2007-07-23 07:47:08
Ten wiersz przeczytano 1005 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Brzmi fantastycznie...lekkość,powiew
świeżości...poranki są takie inspirujące!
Ale na końcu jakaś tęsknota?
Świetny wiersz!
Smutną pieśń z rana nucą ptaki i niebo w tym
wierszu...Odcienie bladego różu i "chłodny powiew
snów" wprowadzają w melancholijny nastrój...Odmawiana
"poranna litania skarg" przypomina nieco odmawianą
"mantrę"...Ciekawy metaforyczny wiersz!
Zestawienie codziennego "dzień dobry" z pieknymi
poetyckimi metaforami; bardzo dobre zakończenie...
przytulenia jak zapach wiosny, taki szept serca czuły
i głośny, jak nurzanie głową chmurach, teraz można
pisać piórem o doznaniach...ładny wiersz
ladnie piszesz.. ladnie tesknisz, ladnie malujesz
slowami zapachy i kolory...
nieśmiały optymizm z tego wiersza się
wyłania..myślę,że rozwinie skrzydła.
Zyczę Ci więcej optymizmu. Niech niebo nuci wesołą
pieśń. Będzie nam weselej. Pozdrawiam.
Pięknie,pięknie,pięknie piszesz o
miłosci...świetnie dobrane słowa i ich
wartość...gratuluje...
..... Nawet w myślach można przytulić, więc....? Niech
następny poranek będzie otulony promykami słońca, a
nie chłodnym wiatrem....