W porannym mroku

Nim pierwszy poblask, przez chmury się przebije,
i pierwszy promyk, chłodny poranek ogrzeje,
a pierwszy płatek swym zimnem ziemie okryje
lub kropla deszczu pierwszą kałuże rozleje,
a wiatr, swym szalem, w jesiennej aurze skapany,
strąci nikczemnie drżące liście tańczące,
rozwieje się , smugami chłodu poranek smagany,
odsłoni obrazy, z nowym świtem wschodzące.

I gdy otworzysz , powieki snem okryte,
błędnym woalem marzeń sennych owiane,
przypomnisz sobie fantazji pejzaże rozmyte,
lecz znikające, niczym leśne opary skrawkiem słońca ogrzane.

Stąpając cicho, po mrocznym brzasku, lekkością poranka utkanym,
Myśląc o słowach gdzieś w zapomnieniu – w otchłani przeszłości usłanych,
Szukając myśli, by związać wspomnienia – zakątkom pamięci wyrwanym,
Przypomnisz sobie miłe przeżycia – w cudownych momentach spełnianych.

autor

Mariusz Młotkowski

Napisany: 2006-11-20 Dodano: 2006-12-04 08:43:31

Ten wiersz przeczytano 867 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie