Porażony Tęsknotą
Serce porażone głębią,
Uczuciami bez wyjaśnień.
W rozpaczy się nagle zazębia
I zaczyna świecić jaśniej,
Ciało krzykiem wypełnione
Po fundamenty istnienia,
Skrzydła ma teraz przykurczone
I nad życiem ubolewa,
Dusza natchniona wrogością
Do czasu nas dzielącego,
Płacze za jej bladą nagością,
Namawia umysł do złego,
Kropelki lazurowych łez
Ciekną po drążonych rowkach
Skórnych, aż po sam rozpaczy kres,
Chcą osuszyć się w uściskach.
05.04.2011
autor
histeryk
Dodano: 2011-04-05 19:54:49
Ten wiersz przeczytano 794 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Piekny wiersz.Bardzo podobaja mi sie kropelki
lazurowych lez osuszone w usciskach.+++
No i co tu pisac, kiedy juz wszysko inni napisali ;)))
Za sposób wyrażenia - wyzwolenia gryzących myśli,
wyzewnętrznienia się dla spokoju ducha, oczywiście
jestem na TAK, ale proszę zlikwidować kropki w
pierwszych trzech strofach. Może zastąpić je proszę
przecinkami, ponieważ kropka mi przerywa jednolitość
myśli, a jednak jest to jedna całość w każdej
strofie.
człowiek tęskni całym sobą, tak jak w wierszu (te
"skórne rowki" zastapiłabym czymś bardziej
romantycznym, ale to Twój wiersz :-)
Miłość to tęsknota, gdy jej nie ma też tęsknimy...
Dobry wiersz :)
Tęsknota może paraliżować normalne funkcjonowanie.
Ciepło pozdrawiam.
temat miłość...a tu dusza natchniona
wrogością...wyrzucić tą wrogość ...ogół ładny
...pozdrawiam ciepło
Trochę...przegadany. I bez wyraźnej pointy. Poza tym
nie podobają mi się niektóre przerzutnie, ale to już
kwestia gustu.