Porozrzucane nuty

Rozrzucone nuty, na nich ślady szminki
Gładki, czernią lśni blat pianina
Wazon i kwiaty w nim się odbija
Muzyka zanikła – gdzieś w dali ciche dźwięki

Pusty pokój , pianino – zamknięte klawiszy wieko
Zabawki, zabawki , jakby tu było dziecko
To okno otwarte, na przestrzał , fruwająca firana
Widok smutny jak otwarta rana

Nuty , ta szminka ,czarne pianino światłem odbija
Moje na ziemi nuty z zapisem „ Tanga Milonga „
Mam uczucie ,że wchłaniam tajemnice duszy
Czyjej duszy , mojej , co mi spokój burzy

Gdzie śpiew swawoli, co odbity od ściany z obrazem
Cieszył serca, gdy była miłość , gdy byliśmy razem
Przecież tak niedawno stąd wyjechałem będąc młodym
Wróciłem do dzieciństwa , do swoich gdzie zawsze była kromka z miodem

Gdzie wszystko, gdzie to co piękno odeszło
Jest tu duszno mimo otwartego okna z fruwającą firanką
Jest wazon, świeże kwiaty , było małe dziecko
Tylko moje bagaże na brudnej podłodze

Dym bez ognia, jak dom bez ludzi, bez imienia
Popiół w kominku, był kiedyś żarem
Nikt mnie nie wita, z dalekiej podróży, nawet z żalem
Samotność, samotność wszystko w nas zmienia

W tej ciszy która dzwoni w uszach
Z ogrodu dochodzi głos jedwabisty, pisałem go w swych nutach
Podchodzę do okna , z daleka ja widzę ,samotną
Tak samo jak ja już niemłodą

Zostawiam walizy, biegam ku niej krokiem już nie młodym
Nie poznała mnie gdym jej ręki dotknął, z pocałunkiem miłości
Oczy jej za mgłą schowane, obojętne , beż przyszłości
Życie nam minęło w ciszy w samotności ,

Cichym głosem ten sam pamiętam go z przed lat, szeptem spowiada
Kwiaty na pianinie ustawiam każdego dnia , zabawki po nim na podłodze zostały
Od chwili gdy mój syn ukochany wyjechał za oceany
Bo bardzo go kochałam, i nigdy nie przestałam. Czekam na niego, od zmroku do rana..

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2014-05-03 Dodano: 2014-05-03 04:52:25

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie