Portret pamięciowy
Nie czekam na zimę
bo noszę ją w sobie.
Jesienią się zachwycam,
szelest liści
zwabia myśli,
którymi drogę skracam,
niosąc światełko dla ciebie.
Coraz dłużej trwa mój marsz,
chociaż coraz bliżej do spotkania.
Ja ciebie Mamo poznam,
ale czy ty, rozpoznasz
w starszej pani swoją córkę,
która wtedy, gdy odeszłaś,
była nieopierzonym podlotkiem.
autor
Koncha
Dodano: 2015-11-17 20:16:25
Ten wiersz przeczytano 1240 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
Za serce chwyta...co będzie, gdy nadejdzie czas...
pozdrawiam serdecznie
Matka zawsze pozna swoje dziecko. Ładny wiersz.
Swój swojego znajdzie , tak myśle
ładna refleksja...Pogodnych Świąt Bożego Narodzenia!
Koncha:)
Wzruszający wiersz, ja też chciabym wiedzieś czy moja
mama mnie pozna:-) Pozdrawiam serdecznie:-)
Piękny, wzruszający wiersz! Pozdrawiam serdecznie!:))
Na pewno rozpozna córkę .. matka ma to w swoich genach
..
wzruszający wiersz, podpisuję się pod komentarzami
przedmówców.
Miłego wieczoru życzę:)
serce zawsze rozpozna swoje bicie...
pozdrawiam pięknie:)
Wzruszający wiersz, Mama rozpoznaje
sercem...Pozdrawiam serdecznie
"czy ty, rozpoznasz
w starszej pani swoją córkę... " zrobiło wrażenie...,
ciekawa refleksja.
Pięknie dziękuję, za komentarze i poświęcony czas na
wizytę pod moim wspomnieniem o Mamie.
Bardzo mi Jej brakuje, bo nie zdążyłam się Nią
nacieszyć w moim dorosłym życiu.
Pozdrawiam Wszystkich serdecznie, życząc udanego
weekendu:)
Przecież chodzisz na grób Mamy, modlisz się za Jej
duszę, więc Mama wie jak wyglądasz obecnie.
W prostych słowach, ciepły przekaz.
refleksja pełna wiary
pozdrawiam
każda pora jest świetna a odnowa