Porwana miłość
jesienny wiatr
miłość porwał
zaniósł ją na rozdroża
splecione ręce rozłączył
serca zostawił samym sobie
po drodze...
zgubił bukiet wrzosu
zaszył się w lesie
pośród sosen
ludziom samotnym
smutek zostawił...
czy żal mieć do niego?
czy do samych siebie?
autor:kowalanka
autor
kowalanka
Dodano: 2019-10-01 19:54:03
Ten wiersz przeczytano 1027 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Re Kazimierz:)bardzo miły komentarz dziękuję i
pozdrawiam:)
Piękna refleksja, warto znaleźć odpowiedź, pozdrawiam
serdecznie.
jazkółka mala.duza:)pozdrawiam serdecznie
samotnym no cóż gdy gniazdo puste wiatr hula.......
"ludziom samotnym
smutek zostawił..."
Oj, tak... Pozdrawiam. :)
:)pozdrawiam skorusa serdecznie i cieplutko:)
...ach ten jesienny wiatr,porwał liście z drzew i
działa mi...satelita...pozdrawiam.
Tom.ash Twoje oczy :)pozdrawiam serdecznie dziękuję za
miłe komentarze:)
Wina pewnie stoi gdzieś pośrodku:)
Pozdrawiam:)
Poloczenie milosci i wiatru ujelo mnie:)
Masz rację WOJTER:)pozdrawiam jesiennie:)
Jesienny wiatr lubi płatać figle
Dziękuję:)promienSlonca pozdrawiam jesiennie:)
Witaj. Podoba się ten wiersz, z domieszką liryki.
Pozdrawiam serdecznie.:)
mariat BordoBlues Dziadek Norbet :)pozdrawiam dziękuję
za komentarz i poczytanie:)