Porwanie Szczęścia.

dla wszystkich, którzy uważają wiarę za zbędną część życia, a szczęście za ulotną chwilę spływającą po policzku.

Dziś dokonałam czegoś niemożliwego...
Porwałam słońce.
Zażądałam okupu od chmur.
Poprosiłam o kilka promieni księżyca za każdą minutę zwłoki,
O kilka chwil z gwiazdami.
Potem spojrzałam na ludzi.
Na ich kruche uczucia.
Kruchą Pamięć.
Brak wyczucia Chwili.
Od dzisiaj koniec barwnego życia.
Koniec SŁONECZNYCH kolorów.
Czas na księżycową Noc.
Wycie wilków.
Błagania o słońce.
Modlitwy do spadających gwiazd.
Tykające zegary zawieszone przy uszach.

Śmierć BEZ Światła.

a teraz DOCEŃ nawet mały promyk światła, promyk księżyca i to, że możesz uwierzyć i mieć nadzieję.

autor

Vajola

Napisany: 2010-11-18 Dodano: 2010-12-01 21:59:20

Ten wiersz przeczytano 801 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie