Pory roku...

Zimny styczeń do mych drzwi zapukał,
Otworzyłam mu, bo spokoju mi nie dał.
Przyszły z nim mrozy i luty i marzec,
Aż wreszcie ich kwiecień przepędził w oddal.
i przyszło słoneczko choć jeszcze nie śmiałe
Leciutko kuka za pewnej chmurki.
I któregoś dnia tak zupełnie nagle
Świeciło i ciepło dawało, tak patrze w kalendarz
No tak już czerwiec - nie długo wakacje!
I grzało i grzało spokoju nam nie dało.
Ale my się cieszymy, bo dzień w dzień nad jezioro jeździmy.
Pływamy, biegamy i się dużo opalamy,
A potem jak murzynki słodko wyglądamy:)
Aż w końcu nadchodzi ten żmudny wrzesień,
I lato odchodzi, nadchodzi jesień.
Ta chlapa i deszcz niemiła pogoda.
Człowiekowi zły humor tylko zapoda.
Nadchodzi listopad mrozy, przymrozki
I z nieba śnieg już nieraz posypie,
Aż w końcu grudzień i koniec roku.
Tak więc zakończmy opowieść o zmroku...

autor

Emilcia

Napisany: 2006-02-14 Dodano: 2006-08-24 13:19:05

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie