Pory roku mego serca...

Był czas, gdy lato gościło w sercu mym,
tętniło życiem, radości pełno było w nim...

Lecz przyszedł dzień,
gdy jesień w nim szara od deszczu zawitała
deszczem łez o sobie znak dała
w sercu koryta wyżłobiła
z ostatków gorących uczuć je obmyła...

Deszcz jesienny ustał i wyschły łzy,
a w każdej z nich byłeś Ty,
lecz bruzdy w sercu pozostały...

Przyszła zima, mróz je ściął
i jeszcze bardziej od chłodu bolały...

I nadszedł wiosny czas i roztopów pora
i znów spadł na serce potop jak koszmarna zmora,
lecz z każdym dniem, gdy słońce zaczęło mocniej grzać
już serce przestało powodzi się bać...

Wyschły potoki i bruzdy z gdzieś dawno zniknęły
Bo znów dwa serca, nową podróż przez życie rozpoczęły...

Oby w naszych sercach istniało tylko lato i późna wiosna-pory miłości...

autor

@niołek

Napisany: 2006-01-28 Dodano: 2006-01-28 22:15:35

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie