Porzuconej

Młodej koleżance z beja

„już w przepaść upadam niby ptak draśnięty
ze skrzydłem złamanym przez losy okrutne
życiem jako wichrem niesiona w odmęty
smutno mi niezmiernie a robi się smutniej

upadłam aż na dno nie widząc żadnego
który mnie podniesie z głębokiej doliny
gdzie jesteś daleki nieznany kolego
towarzyszu smutku zranionej dziewczyny?”


-nie płacz pogrążona, nie jeden na świecie
poeta dostrzeże wdzięki twej młodości
rozpacz nie do twarzy tak pięknej kobiecie
razem z zakochaniem wróci czas radości.

przyjmij tę rymowankę w pocieszeniu od solenizanta

autor

Andrzej Trzebicki

Napisany: 2008-11-27 Dodano: 2008-11-28 09:48:31

Ten wiersz przeczytano 2410 razy

Oddanych głosów: 58

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie