Pościel
Uprasuję dla Ciebie pościel
tę białą, najbielszą
śniegu gorę usypię przed domem
byś już został, zasnął,
odpocząć dał wierszom,
moje serce ukoił stęsknione.
Kiedy odejść zechcesz, jak zwykle,
bo na świecie spraw tyle
starych, nowych, do załatwienia
będę wiedzieć, że przeciez tu byłeś
gdy te pościel przytulę
i na sniegu twe ślady zobaczę
zostawione, ot, tak, od niechcenia.
autor
holly23
Dodano: 2009-02-11 14:47:55
Ten wiersz przeczytano 684 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.