Pościg

Nie wiedziałem jak się do biegu przygotować
bo nikt mnie nie uprzedził jak długi on będzie
Na to co najważniejsze chciałem zapolować
bo wszystko co inne mogę znaleźć wszędzie

Bo młode serce wielbi prawdę oczywistą
przez naturalnych przewodników narzuconą
Z czasem nie jest ona jedyną i przejrzystą
Szczęśliwy, kto nie uzna jej za porzuconą

Byłem gotów, do pościgu wystartowałem
Choć inni mną gardzili sam jeden pędziłem
Wszystkie piętrzące się przeszkody stratowałem
Myliłem się, nie dotarłem tam gdzie sądziłem

Już tchu brakuje, pot strumieniem ślad zostawia
Już uciekiniera miałem w swojej garści
Moja najbliższa swą prawdą mój cel zastawia
Przecież się mylili ci prości mojej maści!

Czyżbym zmierzał jedynie ku rozstajowi dróg?
Gdzież mój cel się podział i kiedy go odkryję?
Jak się cofać, skoro prawda przodków to mój wróg?
A czasu coraz mniej, bo ciemność mnie pokryje

Nie sposób stać tutaj między celem a nędzą
Więc wlokąc nogę za nogą szedłem w ciemność
Nie zwrócą na mnie uwagi ci co już pędzą
dziś wiem, największym błogosławieństwem jest bierność

Wzrok ślepy ani słuch głuchy nie odnajdzie drogi
Już nie wierzę, serce nie udźwignie duszy
Czekała nagroda, czekały wiary progi
Pozostały męki, niemoc mych katuszy

Prawda nieuchwytna, życie temu winne
Bez mocy leżąc zatoczyłem krąg wieczności
Mnie nędznemu pozostały prawdy gminne
Ma zgnilizna zdana na łaskę Opatrzności

Nie wiedziałem jak się do biegu przygotować
Każdy jak jeden mówił, że znajdę go wszędzie
Czy Wcześniejsza musiała mi ten los zgotować?
Pościgu nie było, mnie też już nie będzie...

autor

exode

Napisany: 2008-01-10 Dodano: 2008-01-10 22:26:16

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie