Posępne Legiony

refleksja nad zbliżającym się dniem 11 listopada

Coś ze środka mi każe
zrzucić te bandarze
i wystawić rany na wiatr.
To głos we mnie gdy marzę
gorejący w żarze
codzień smutno zmienianych wart.

A ona?
Zawsze była taka dobra.
Nieco smutna, współczująca.

A przyjaciele?
Nieprzyjaciele!
Rozbawieni, roześmiani.
Zajęci swą zabawą.

A ona?
Matka moja!

Dziś Twe święto, mamusiu.
Dziś chcę uśmiech namalować
na Twej twarzy, powspominać
zwycięzki czas!

A ona?
Ma to jak na dłoni
chodzą jej mrówek
Posępne Legiony.
Zapala świeczki i wspomina
stracone lata...

Coś ze środka mi każe
zrzucić te bandarze
i wystawić rany na wiatr.
To głos we mnie gdy marzę
gorejący w żarze
codzień smutno zmienianych wart.

I ruszają Posępne Legiony...

autor

Wiwern

Dodano: 2005-10-29 15:06:38

Ten wiersz przeczytano 628 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie