POSŁANKA POMOCY

A jednak przyszłaś tą ranną godziną,
Pełna tajemnic w swych niewinnych oczach;
Z uśmiechem jak we mgle, nadrabiałaś miną,
Lęk jak lawina czatował na zboczach.

Choć usta się śmiały, dowcip łzy ukrywał,
Dziś znowu przegrałem bitwę o twą radość.
Gdym skały tatrzańskie bosakiem zdobywał;
Walczyłem losowi raz uczynić zadość.

Byś mogła być wolną od wszelkiej niewoli,
Bojaźni, wahania, niepewności doli,
Byś skreśliła przeszłość, co serce wciąż boli;
Byś poznała szczęście w radosnej swawoli.

Nie wiem jaką cię znajdę, gdy wrócę do ciebie
Czy zostaniesz orłem, szybując nad chmurą;
I światłem błyszcząca jak jutrznia na niebie,
Lub iskrą zgaszoną społeczną wichurą?

Wierzę w ciebie orle, w cel twego życia
Poznaj cenę duszy swej z rąk zbawiciela;
Bądź przyjaźni twierdzą już nie do rozbicia!
Posłanką pomocy co płacz rozwesela.

Z cylku Nike

autor

Lev

Dodano: 2009-07-29 05:01:01

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie