Posłuchaj mamo

Gdzie szukać prawdy,
która chodzi prostymi ścieżkami,
czym rozświetlić dal,
im więcej gwiazd - tym ciemniej.
Rozdarcia potęgują nieznośny
ból.

Na rozstajach dróg
zabrakło drogowskazów.
Kręcę się w kółko szukając
własnych ścieżek, niemy krzyk
porwany przez echo, pokutuje
po bezdrożach.

Po ostatnim potknięciu,
odpadł uśmiech przyklejony
do smutnej twarzy, wyczesuję
okruchy radości błądzące
opłotkami.

Posłuchaj mamo,
wszystko było takie proste -
gdy byłaś.




czarnulka1953
12. 06. 2014.

autor

czarnulka1953

Napisany: 2014-06-12 Dodano: 2014-06-12 22:33:36

Ten wiersz przeczytano 394 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie