Posmucę wierszem
Posmucę sobie wierszem
i między strofami.
Najlepiej gdy wieszcze
piszą metaforami....
Posypię żalem jałowo...
nietęgą minę mając,
bo żadne mądre słowo
ten wiersz składając
nie może wyjść po prostu
spod pióra i tyle...
Wolę dziś prosto z mostu
pisać, że źle mi na tyle,
by pisać byle jak i byle...
smutno mi, bo mam zakaz komentowania - a zakaz wynika ze zgłoszeń "życzliwych" - uważajcie jedno zdanie (to zbyt mało) choćby było rozbudowane - też może być powodem zakazu... to już epidemia
Komentarze (7)
Może to forma wyróżnienia dla autora, gdy ma zakaz
komentowania. świadczy to o jego odwadze , a to już
coś.
Jakże poetycko ujęłaś tę chwilę smutku i żalu. Już
kilka wierszy o zakazie komentowania czytałam, ale
Twój wnosi coś nowego. Podoba mi się.
/Posmucę sobie wierszem
i między strofami.
Najlepiej gdy wieszcze
piszą metaforami..../Wspaniały fragment - jedynie
literówka się wkradła "sobie". Na temat treści
wypowiedzieli się już przedmówcy, nie będę powielać!
Jeżeli chciałaś napisać byle jaki wiersz to Ci
szczerze powiem-nie udało Ci się, gdyż
wiersz jest idealny. W kilku słowach wyraziłaś swój
smutek. Widać o smutku można pisać na różne sposoby.
Zakaz dodania komentarza, szacunek dla poety podważa i
widać wyraźnie neżyczliwość ludzi, to wielki smutek w
niejednym sercu budzi. W Twym wierszu także jest
smutek...czy taki miał być zakazu skutek?
Niby "byle jak", a jednak całkiem zmyślnie, a co
najważniejsze, zrozumiale ;)I jakże prawdziwie-
nijakość danej chwili pokazana w całej
rozciagłości.Podoba mi się.
Jeżeli to jest napisane jak piszesz "byle jak" to ja
nie wiem co tu robię:( Dobry poeta widać stworzy z
byle czegoś naprawdę COŚ!