Posmutnianka
Ciemnieje niebo. Wiatr się rozhulał.
Chmury szaleją
w czarnych koszulach
ponad dachami. Powiało grozą.
Obok latarni
cienie się mnożą
wielkie, kościste. Każdy się dwoi.
Spadają krople deszczu,
a po nich
błyski i grzmoty. Zadrżała ziemia.
Burzy się niebo,
a ciebie nie ma.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2020-07-24 10:40:11
Ten wiersz przeczytano 4749 razy
Oddanych głosów: 132
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (117)
W obliczu szalejącej dookoła burzy dobrze jest mieć
koło siebie kogoś bliskiego... Pozdrawiam Cię
serdecznie Zosiaku :)
napięcie do potęgi...pozdrawiam.
Dziękuję Wam :)
Samotna burza - łatwo nie jest.
Pozdrawiam.
W takiej odsłonie jeszcze Poetki nie czytałam :)
burzowo*
Biurowo, groźnie i pięknie.
To wyrzut? A wiersz piękny.
Dziękuję za wszystkie komentarze i poczytania.
Pięknie
Z wiersza powiało grozą. :)
Wiesz że jest(:
Jeszcze raz sobie poczytałam :)
Rzeczywiście, jak burza nadchodzi to razem raźniej.
Wierszem przywołałaś w wyobraźni takie chwile.
Taka burza u mnie wczoraj była.Wiersz bardzo mi się
spodobał.Pozdrawiam