Posmutnianka
Ciemnieje niebo. Wiatr się rozhulał.
Chmury szaleją
w czarnych koszulach
ponad dachami. Powiało grozą.
Obok latarni
cienie się mnożą
wielkie, kościste. Każdy się dwoi.
Spadają krople deszczu,
a po nich
błyski i grzmoty. Zadrżała ziemia.
Burzy się niebo,
a ciebie nie ma.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2020-07-24 10:40:11
Ten wiersz przeczytano 4748 razy
Oddanych głosów: 132
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (117)
Ale się rozpadało. Przez Śląsk też wieczorem przeszła
burza.
Do komentarza pod wierszem mariat
https://www.pch24.pl/holandia--eutanazja-dla-spelniony
ch--smierc-na-zyczenie-dla-wszystkich-powyzej-75-lat,7
7394,i.html
Zawsze po burzy wychodzi słońce a po smutku może być
tylko radosc.Serdeczności.
Miło :) Dziękuję.
Zosiu, wybrałam sobie kilka Twoich wierszy i zapisałam
w ulubionych. Wracam często, bo zwyczajnie...
hipnotyzują!
Teresko, Najko, Gabi
dziękuję Wam dziewczyny :)
Bardzo podoba mi się
Twój melancholijny wiersz.
Szczęśliwego wieczoru Zoiak-u:))
Co tam burza,po burzy zawsze jest pięknie i
świeżo...pozdrawiam serdecznie.
Oczekiwanie pełne emocji,pięknie, pozdrawiam ciepło
Zosiu :)
Dziękuję :)
Witaj Zosiu:)
Często burze wzbudzają u nas nieco strachu ale na
szczęście nie jest tak źle:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Dziękuję Wam :)
Witaj,
nie wiem dlaczego nie ma mojegp głosu (znowu!).
Wybacz - pozdrawiam z uśmiechem. i jeszcze raz /+/.
te cienie są trochę podejrzane w taką pogodę ...może
podsłuchują ...
warto poczekać na pewno przyjdzie ...trzeba poczekać
aż deszcz ustanie ...
Jazkółko, Brzoskwinko,
dziękuję :)
Zmysły buszują jak burza :)
miłego wieczoru:)