Post

(...to tak już jest że ciągle na coś czekamy...)

Leniwie patrzę w otchłań drzwi
Zbaczam wzrokiem w miejsce
Gdzie wisi symbol mej wiary
Po dniach i nocach pustych
Poznaję ten sens, który wciąż ucieka

Krzywo patrzę w lustrzane twarze
Tych odbić krzywe zwierciadła
Otwierają usta mówiąc, szepcąc
Coś co nigdy nie dosięga zmysłów
Bo to wiara jest wiatrem który słyszę

Naiwnie patrzę w szyby okien
Sądzę że nadejdzie, przyjdzie dziś
Jak co dzień, jak listonosz do drzwi
Otworzy nie drzwi lecz sakiewkę
Mych znieczulonych uczuć zimny pęk

Wiernie patrzę w jej oczy z rozkoszą
Wiem że naprawdę mają swój sens
Gdy znów łapię blaski małej nadziei
Budzi wewnątrz wielka więź
Lecz długo trwa post moich marzeń



98.12.23 noc

autor

Sewer

Napisany: 1998-12-23 Dodano: 2006-12-17 20:15:08

Ten wiersz przeczytano 1020 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie