Posucha
Którąż to łzawą suszą
Skurzony dywan zsechł
Żelazko - zimną Duszą
Oplótł smętny dech
Dach dziurawy zapłakał
Przed jesiennym dżdżem
Komin skarżąc kołata
Dymu tęsknoty tchem
Snują lustrzane Postacie
Skurzonych ksiąg brzęk
W źródło. Pamiętajcie !!
Zza, proch inkaustu rzekł.
autor
taqgut
Dodano: 2016-01-07 10:25:57
Ten wiersz przeczytano 1478 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (41)
Mirabello, mnie urywa mowę przy Twoich utworach... :)
refleksyjnie z tęsknotą, pozdrawiam:)
Jeżeli mogę ciebie nazwać przyjacielem .. to będzie mi
bardzo miło .. trudno mnie jest obrazić i urazić
..nawet gdy wyzwiesz od różnych.. to wtedy wystawisz
o sobie świadectwo nie o mnie ..a przemytnik to mi
nawet schlebia ..więc jesteś super gość... bo jeżeli
zwrócisz mi uwagę to nie znaczy.. że mam się urażać
byś słowem swoim nie obrażał innych ..inaczej powiem
ci tak nie należę do ruchu Palikota a jednak kocham
ciebie przyjacielu .. jest wszystko oki .. i fajnie
piszesz .
urwalo (a)
duzo wrazliwosci niesie t poezja , uklony
z głęboką refleksją żyj i daj żyć innym jak motto z
duszą;-)
pozdrawiam
Ładna refleksja rozbudzająca wyobraźnię czytelnika.
Pozdrawiam:)
.najprościej odpowiem, tu, po to by łatwo się
czytało-rozumiało. Zapomnieliśmy stare święte dla nas
ludzi prawdy.Mój wiersz tęskni,tęskni znów. Jedna z
nich Żyj i daj Żyć Innym. Pozdrawiam
Nie bardzo widzę tu uzasadnienie na majuskuły. Czy
może autor podpowiedzieć dlaczego? Wrócę tu po
odpowiedź.
,,Bo się i wszystek proch nie zdążył spalić i ziarnka,
jako czarnuszka, pod skórą siedzą "..
Kiedyś żelazka miały duszę .. piękne to lata były ..
dziś tylko w Muzeach można zobaczyć najczęściej
wiejskich ..
wiersz ładny i wspomnienia przytacza ..
errata , inkaustu