Poświata Księżyca...

Dla dusz błądzących w cieniu...I dla miłości niespełnionej...

Promienie wlewa prze dziurki od drzwi serc,
Serc spragnionych blasku życia,
Życia bez nicości i życia bez krzywdy,
Krzywdy głębokiej i niezmierzonej,
Niezmierzonej jak bezkresne oceany,
Oceany miłości i fal ludzkich uczuć,
Uczuć ogromnych i nieśmiałych,
Nieśmiałych marzeń o blasku,
Blasku księżyca w noc ciemną,
Ciemną stronę życia w potrzasku.
W potrzasku i szponach zła,
Zła, a zarazem światła,
Światła nadziei,
Nadziei przy przemierzaniu rzeki,
Rzeki do drugiego świata,
Świata, w którym rządzi Kosiarz...

by agnienia14

autor

agnienia14

Napisany: 2007-02-03 Dodano: 2007-02-04 18:37:35

Ten wiersz przeczytano 1494 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Antyczny Klimat Melancholijny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie