Poświęcenie
Czarna Struga. Wieczór w domu przyjaciół,
Romów
Wieloletnia przyjaźń naszych mam i
dzieci
Kawa, herbata, uśmiechy, rozmowa. Zabawa
Z Klarą więź, przyjaźń, radość i zabawa
Nie biali, kolorowi. Nie Polacy, Cyganie
Zwykli ludzie żyjący w szczęściu i
przyjaźni
Tradycja, taniec, muzyka. Czarne oczy
A w nich ogień wspólnej więzi od lat
wielu
Za oknem odgłos tupotu nóg. Otwarte
drzwi
W nich starszy brat Klary. Spokojny ton.
Chmury
„Idą na nas z siekierami. Odejdźcie,
proszę”
„Zostaniemy z Wami. Nie, to nasza
sprawa”
Przyjaźń. Więź. Honor, duma.
Bezpieczeństwo
Niech Ci których kochamy odejdą w
spokoju
Dzisiaj więź nadal trwa. Mimo dalszej
odległości
Bo zamiast siekier, mamy uśmiech i kawę
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.