Poświęcenie Levittoux

Ten co znał swoje miejsce i swe pochodzenie,
Ten który swoje życie, przeżył z przeświadczeniem,
Że musi walczyć z Rosją, z przesiąkniętym mrozem krajem,
Który dla Polaków, wcale nie był rajem,

Założył on związek, którego działalność,
Polegała na tym, by mówić otwarcie,
Rodak do Rodaka, nad Wisłą, przy Warcie,

By czuli się jednością, ze wspólną historią,
Żeby zaś wrogowie, o droga ironio,
Nie mieli pojęcia, o tym co tam było,
O tym co myśleli, co się wydarzyło,

Jeden ze związkowców, parszywy sabaka,
Co wydał ich Rosjanom, zdradził wszystkie plany,
Przez co większość z nich, została złapana,
A zatem ich związek został rozwiązany,

Wśród nich był Levittoux, mózg organizacji,
Rosjanie żądali, wszakże informacji,
Na temat ów związku, którym on kierował,
Wszakże on był jego Hersztem, on tego dokonał,

Męczyli go głodem, skąpym snopem światła,
Który codziennie budził go w swej celi,
On był zaś niezwykłym więźniem, w owym tym więzieniu,
Co ludzie kwitowali, "siedzi w Cytadeli",

Torturowany na wszelakie rosyjskie sposoby,
Stwierdził ,że nie wyda im tych swych kompanów,
Co gdzieś jeszcze żyją, i Polskością karmią,
Serca i umysły, które tego pragną,

Pewnego razu ,przyklęknąwszy na łóżku,
Co z twardych desek i słomy, zostało sklecone,
Podpalił ów świeczkę, i pod łoże wstawił,
Następnie zaś czekał, rozmyślając "spłonę",

Czy wiecie jak długo musiał on to zdzierżyć?
Powoli zajmowały się ogniem deseczki,
Płonął żywym ogniem, ogniem tej idei,
Co mu pozwoliła, odejść z naszej ziemi,

Do krainy Boskiej, która jest tam w niebie,
Tam też Levittoux, człowiek nasz w potrzebie,
Znalazł ukojenie dla ciała i ducha,
Bo kto poza Bogiem mógł go udobruchać?

autor

kura998

Napisany: 2008-10-08 Dodano: 2008-10-09 16:17:00

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie