Poszukam nieba;

Pójdę poszukam nieba
niewiele mi potrzeba
zabiorę tobołek mały
w nim, ukochane szpargały

po łące boso będę szła
suknią moją pajęczyna
z delikatnej kropli rosy
i wplecione kwiaty wrzosu

serce będzie się radować
dusza z szeptem paradować
pełna blasku, wyzwolona
czas obejmie mnie w ramiona

ja pochylę przed nim głowę
miałam przecież z nim umowę
cicho będę się spowiadać,
by aniołom nie przeszkadzać

wzrok podniosę, palec Boży
będzie groził przez pół nocy,
później wyśle mnie do pracy,
bo pokutę zadać raczy

pójdę poszukam nieba
wybaczenia mi potrzeba
zabiorę tobołek mały
w nim świat mój cały,

by oprawcy móc wybaczyć
i człowieka w nim zobaczyć
rękę podam, bez wytchnienia
nawet szepnę do widzenia

prosić będę zawstydzona
za te nierozsądne słowa,
które usta moje małe
przykrość niosły i niesławę,

bo gdy spojrzę znów na Boga
twarzą w twarz, a nie za rogiem
on przygarnie mnie do Raju
z kropelkami łez ruczaju.

autor

Ania M.

Napisany: 2016-10-25 Dodano: 2016-10-28 08:06:02

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie