Z potrzeby ducha
Jak tutaj pięknie, choć tak blisko domu
i choć to zwykła mych spacerów trasa,
nie trzeba wiele żeby sobie pomóc,
gdy duch przygasa.
Kawałek lasku z daleka od zgiełku,
drzewa na których osiadła szadź siwa
i chociaż ciało myśli o ciepełku,
dusza odżywa.
Ponoć gdzieś kryzys, mówią coś o wojnie,
a tutaj cisza srebrem się mieniąca,
po czubek głowy w otulinie wspomnień,
zmierzam do słońca.
Z wolna się zmierzcha, na dziś starczy
uciech
i drzewa w bieli do snu się sposobią,
żegnając ciszę, wierzę ze tu wrócę,
być może z tobą.
autor
karat
Dodano: 2012-01-31 06:22:58
Ten wiersz przeczytano 1350 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Tylko oczy człowieka wrażliwego zdolne są dostrzec
piękno w zwykłej, otaczającej nas rzeczywistości. Ty
masz takie zdolności - w dziedzinie poezji również.
Bardzo ładny wiersz - w moim ulubionym stylu
Gratuluję i pozdrawiam
czytając twój wiersz poczułem odpoczynek i odprężenie
- dziękuję
Witam. Bardzo pięknie. Pozdrawiam.
Oj jaki piękny relaksujący wiersz!
Pozdrawiam:)
Tak pięknie i romantycznie, a w puencie -
optymistycznie, więc życzę spełnienia...Pozdrawiam
serdecznie...
Fantastyczny wiersz.Pozdrawiam
Nie trzeba czasami piękna szukać daleko. Ono jest przy
nas, należy go tylko dostrzec. Pozdrawiam:)
Karaciku cudo te Twoje wiersze safickie, mogę je
czytać godzinami, urokliwy dziś masz temat.:)
Piękny spacer. Przeczytałam z przyjemnością.
Pozdrawiam
Bardzo realnie namalowany słowem obraz zimowego
spaceru, okraszony tęskna nutką za kimś.
Strofy sofickie, nadają słowom niezwykły klimat.
Dobrze napisane. Nie czuć przymusu aby utrzymać się w
konwencji. Treść się ładnie zazębia i wszystkie
zwrotki łączą się w jedną całość. Bardzo dobry wiersz
w mojej ocenie. Pięknie pozdrawiam :)
Mimo że zima sroga,
spacer pogody ducha każdemu doda.
Pozdrawiam
Cudze chwalicie a pod domem macie... No właśnie,tylko
wystarczy otworzyć oczy i jak zawsze piękna poezja,
pod samym nosem- nie trzeba daleko szukać:)Pozdrawiam
to są miejsca, gdzie czas się zatrzymuje a swiat nie
sistnieje...
Mamy swoje ukochane miejsca,które odwiedzamy zawsze
razem:):)Piękny wiersz!!!!Pozdrawiam karaciku+++