Potwory umysłu.
Szklana kula milczenia
Zawisła nad myślami.
Ciszy szary blask
Cienie rzuca i przeplata
Z marzeń pyłem srebrno-czarnym.
Już budzą się w ciemnościach
Potwory umysłu
O ślepiach rozjątrzonych,
Co duszę jak sztyletem
Spojrzeniem przebiją.
Dusza znękana
Na milion odłamków rozbita
Świtu nie widzi -
Lub ujrzeć nie chce.
autor
LightMyFire
Dodano: 2008-05-19 16:23:25
Ten wiersz przeczytano 689 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Zadziwiające co może się kryć w naszym umyśle i duszy.